 |
Herinneringen aan de Wippolder
|
|
|
Het verhaal van .... Lody Sonneveld |
|
Contact : |
7 februari 2014 Beste Martin,
Al Googelend op Carel Fabritiusschool -waar ik dus heb opgezeten- kwam ik op jouw website terecht. Bij jouw naam gaat er bij mij helaas geen lichtje branden. Maar ik kan me ook herinneren dat er bijvoorbeeld ook niet zoveel kontakten waren in die tijd tussen kinderen van de Keurenaer- en Carel Fabritiusschool. Ik ben van april 1947 en woonde
toen aan de andere kant van de Kon. Emmalaan, recht
tegenover de fam. Vermeulen. Hun kleinzoon, Peter van
Velzen, woonde bij hun in. Ik dacht begrepen te hebben
dat dit achterburen van je konden zijn. Want de
huizen die daarachter gelegen waren, stonden tegenover
de Carel Fabritiusschool.
Ik herinner mij nog goed uit die tijd de strooptochten om kerstbomen te bemachtigen, daarbij had je straatgebonden groepen die zelfs probeerden bij de opslagplaats van de anderen kerstbomen weg te kapen. Ik kan mij herinneren dat ik wel eens uit een achtertuin van een huis aan de Kloosterkade achter het huis van die fam. Vermeulen een boom heb weggekaapt. Toch niet bij jou ? :) De nieuwjaarsvuren in de
Bosschastraat waren toen berucht, vlammen die tot de
dakgoot van de op die hoek gelegen groentewinkel
reikten. Ik vermoed dat deze mensen vaak doodsbang zijn
gewest en dat zij degenen waren die altijd de politie
belden.
Dan herinner ik me ook een jongen
van -ik dacht- de Kloosterkade, zijn naam schiet me nu
niet meer te binnen. Hij was de ster met ijskraken en
schotsje trappen. Hij wist veilig aan de overkant te
komen over de dunste lagen ijs met hooguit een natte
voet.
Wat een leuk verhaal. Ik hoop dat
je
8 februari 2014 Ik sprak zo net met mijn zuster Joke , 8 jaar ouder dan ik. Zij vroeg zich af of jij geen broer had die Bram heette.
Op de volgende foto sta ik toen ik een 10 jaar oud was.
Ik lag juist met een griepje op bed, toen de fotograaf
langs kwam.
Ik zag wat aanvullingen op het winkelbestand aan de
Nassaulaan, maar miste de Coop "Ons Doel" aan het
Nassauplein, tegenover slagerij Gillemans, de broer van
slager Gillemans naast de Gruyter. De laatste had wat
vingers verloren in de gehaktmolen. En voor een
dubbeltje gingen we een zak vol koekkruimels kopen bij
de bakker op de hoek van de Keurenaerstraat en de
Nassaulaan. Heerlijke verse stroopwafels kon je trouwens
eens in de week kopen bij bakkerij Verleg aan de
Kloosterkade. Ik haalde meestal mijn snoep bij Haak.
Onderweg van of naar school passeerde ik altijd de villa
van één van de gebroeders Jansen -ik vermoed de rijkste-
die eigenaren waren van de Pauwmolen. Daar was een heel
lieve Duitse Herder in de tuin te vinden, die me altijd
vriendelijk kwam begroeten. Ik heb heel wat gespeeld in
de opslagplaatsen van de Pauwmolen o.a met hooibalen en
zakken pulp e.d., waar we forten van maakten. Een van mijn betere vrienden in die tijd was Jan van
Essen. Zijn ouders woonden in het huisje bij de
Pauwmolen.
Op de Carel Fabritiusschool had ik o.a. kontakt met
Peter de Jong (van Mini & Maxi, woonde toen op de prof.
Telderslaan, maar zijn opa en oma woonde in een ouderen
woning onder ons) en Nico Verhulst (Schoolkade). In die
tijd voerden we al vaak -zelfgeschreven- toneelstukjes
op die school op, aangevuld met steeds anderen. In
het 5e en 6e jaar hadden we les van juffrouw het
Mannetje en toen zat ook Tom Timman in mijn klas, de
oudere broer van Jan Timman. Juffrouw 't Mannetje gaf
toen wat schaaklessen en organiseerde een
schaakcompetitie. Andere schoolvriendjes in die tijd
waren Henk v.d. Berg (Bosschastraat) en Wim van Velzen
(Nassauplein).
Vriendjes uit de buurt waren o.a. Annemarie Smit, Joop
van Baarle uit de Ernst Casimirstraat en de dochter van
de eigenaar van een zuivelkar aldaar -naam komt even
niet boven-, Tineke van Rijswijk, Kees van Swieten en
Dick de Graaf van de Emmalaan. En dan herinner ik me ook
een familie aan de noordzijde van de Emmalaan, niet ver
van de Schoemakerstraat die als één van de eersten een tv
hadden. Op woens- en zaterdagmiddagen zaten daar dan wel
meer dan 10 kinderen op de grond te kijken naar Pipo de
Clown -:)
Slootje tutten dat was inderdaad ook voor mij een
geliefde bezigheid, ik heb heel wat uurtjes in de polder
doorgebracht. Daar was ik toen al liever dan op de
kleuterschool, die vond ik echt doodsaai. Wilde je eens
met iets leuks daar spelen, begon er 1 of ander verwend
joch te blerren dat hij daar mee wou spelen en dan gaf
de juf dat maar aan hem. Ik heb daar gelukkig maar 2
maanden opgezeten, veel interessanter was bijvoorbeeld
de baggersloot (het slootje tussen de Jan de Oudeweg
(daar waren toen nog geen huizen) en de oprit van de
Rijksweg. Daar had je veel ondieptes en kon je met wat
geluk een stekelbaarsje vangen of wat kikkerdril in een
potje doen en thuis tot kikkervisjes laten uitgroeien om
ze dan weer uit te zetten.
Andere dingen die op de 1 of andere manier indruk hebben
gemaakt was Dora Pis, de vrouw die altijd met een
kinderwagen door de wijk liep, waar ze, dacht ik,
kranten in ophaalde. En een kind met waterhoofd in een
zijstraat van de Nassaulaan. Lacherig werd gedaan om het
beeld van het naakte jongetje voor het mijnbouwgebouw
aan de Julianastraat. Ik vermoed
verder dat het Bert Heilbron was die altijd het langste
doorging met ijssie kraken, als ik het me goed herinner
was hij wat kleiner dan hetgemiddelde
leeftijdgenootje.
Geweldige verhalen weer waar ook
ik mij heel veel van weet te herinneren. Ga zo door. Je
bent lekker bezig! Wie was "De ballenjatter" ? en hoe
heette de familie waar je TV keek?
De bakkerij op de hoek Keurenaerstraat en Nassaulaan was
bakkerij de Jong als ik het wel heb. Ik heb mijn zus ook
de link naar jouw site gegeven. Zij heeft ook van de
verhalen genoten. Helaas houdt zij er niet zo van op
internet met foto's te staan, want ik had een paar leuke
foto's van haar op het ijs.
Dat vlotje varen was ook heel herkenbaar voor me, vaak
gingen we daar daar dan ook aardappels piepen, want er
was daar ook nog wat tuinbouwgrond in de buurt. Op een
stok spietsten we aardappels en in de as van een vuurtje
lieten we die dan garen, heerlijk !!! Thuisgekomen kreeg
ik dan vaak op mijn donder, want mijn moeder riep dan
kwaad: "heb je alweer een vuurtje gestookt". Ik had geen
idee hoe ze dat wist of wie ons verlinkt had. Maar later
realiseerde ik me dat het niet zo moeilijk was om te
raden, een halfuur boven een walmend vuurtje hangen zal
zeker te ruiken zijn geweest....
Mijn verhaal hoe ik in Roemenie terechtgekomen ben,
vertel ik later wel weer, dan heb ik vast ook wel
weer nieuwe herinneringen die ik met je kan delen.
8
februari 2014 vervolg
|
